» » » » Сяргей Белаяр - Полюс недаступнасці


Авторские права

Сяргей Белаяр - Полюс недаступнасці

Здесь можно скачать бесплатно "Сяргей Белаяр - Полюс недаступнасці" в формате fb2, epub, txt, doc, pdf. Жанр: Прочая старинная литература. Так же Вы можете читать книгу онлайн без регистрации и SMS на сайте LibFox.Ru (ЛибФокс) или прочесть описание и ознакомиться с отзывами.
Рейтинг:
Название:
Полюс недаступнасці
Издательство:
неизвестно
Год:
неизвестен
ISBN:
нет данных
Скачать:

99Пожалуйста дождитесь своей очереди, идёт подготовка вашей ссылки для скачивания...

Скачивание начинается... Если скачивание не началось автоматически, пожалуйста нажмите на эту ссылку.

Вы автор?
Жалоба
Все книги на сайте размещаются его пользователями. Приносим свои глубочайшие извинения, если Ваша книга была опубликована без Вашего на то согласия.
Напишите нам, и мы в срочном порядке примем меры.

Как получить книгу?
Оплатили, но не знаете что делать дальше? Инструкция.

Описание книги "Полюс недаступнасці"

Описание и краткое содержание "Полюс недаступнасці" читать бесплатно онлайн.








— Пахваліцца няма чым... — Медзелец тэзісна распавёў пра вечар учорашняга дня.

— Шкада! А я спадзяваўся, што даў вам у рукі ключ...

— Час яшчэ ёсць!

— Гэты адзіны наш актыў неўзабаве скончыцца.

— Гатовы прыступіць да працы неадкладна!

— Пахвальна, калега. Але для пачатку было б нядрэнна памыцца і паснедаць. І не думайце пярэчыць!

Медзелец пакорліва кіўнуў.

У наступнае імгненне дзверы медыцынскага пункта з грукатам адчыніліся, і з праёму з шалёнымі вачыма выскачыў Едус.

— Яны ў маёй галаве! — памочнік кухара прыпусціў па калідоры.

— Трымайце яго! — галава Кабуша была разбіта. Каб не ўпасці, лекар трымаўся за вушакі.

Ні Медзелец, ні ўжо тым больш Казанцаў спыніць Едуса не здолелі — памочнік кухара ўрэзаўся галавой у кут. Прыснула кроў. Цела паваліліся на падлогу.

Кабуш, наколькі мог хутка, паспяшаўся да Едуса. Як высветлілася, толькі за тым, каб канстатаваць:

— Мёртвы... Што з вамі, Глеб Міхайлавіч?

— Сэрца... — прафесар масіраваў грудзі. — Нічога, зараз пройдзе!

— Яўген Святаслававіч, мой сакваяж! Хутчэй!

Серабрысты чамаданчык з чырвоным крыжам стаяў на табурэтцы. Медзелец схапіў яго, машынальна адзначыўшы перакуленыя ложак і стол, пасля чаго вярнуўся да таварышаў.

Кабуш прымусіў Казанцава прыняць нітрагліцэрын і толькі пасля гэтага з дапамогай дацэнта апрацаваў сваю рану.

— Гэтага не магло здарыцца! — лекар быў падаўлены.

— І тым не менш гэта адбылося, Віктар Канстанцінавіч... Як шмат мы яшчэ не ведаем!

— Мяркуючы па ўсім, маштаб блатафобіі быў нашмат шырэйшы, чым я дыягнаставаў.

— Не вініце сябе, Віктар Канстанцінавіч. Вы ж тэрапеўт, а не псіхіятр. Хіба вы маглі зазірнуць яму ў галаву?

— Я павінен быў прадбачыць!

— Давайце перанясём цела ў медпункт. Людзям няма чаго бачыць такое. Кроў трэба змыць!

— Хіба нам не варта пакінуць усё, як ёсць, да прыбыцця паліцыі?

— Вы хочаце пакінуць заліты крывёю труп у калідоры да раніцы, калега?.. Не самае разумнае рашэнне, магу вас запэўніць. Шукаць забойцу паліцыі не давядзецца.

— Вы маеце рацыю, Глеб Міхайлавіч, — труп выклікаў падсвядомы страх пазбавіцца ад якога было няпроста.

Плашч-палатка спатрэбілася ў другі раз.

— Яўген Святаслававіч, а вы не ведаеце, дзе Аляксандр Мікалаевіч яе ўзяў?

— Думаю, пра гэта лепш спытаць у яго самога.

— Так-так, вядома!.. Узялі!

Здавалася, труп важыў не менш за тону. Дацэнт з агідай глядзеў на кроў, якая капала на падлогу.

Данесці цела да медыцынскага пункта не атрымалася.

— Глеб Міхайлавіч, у нас праблемы!

— Што яшчэ, Аляксандр Мікалаевіч?

— Грабеня замкнуўся ў радыёрубцы і нішчыць абсталяванне. Яму мрояцца чэрці!

— Якія яшчэ чэрці? — з раздражненнем перапытаў Казанцаў і пачаў церабіць горла швэдра.

— Не ведаю. Радыст крычыць, што яны збіраюцца пацягнуць яго ў пекла.

— Вар’яцкі дом нейкі!.. Не стойце як балван, дапамажыце нам занесці Едуса ў медпункт!

— А што з ім? — Судзераў толькі зараз заўважыў кроў.

— Самагубства, — патлумачыў Кабуш і адчыніў нагой дзверы. — У Пятра Сцяпанавіча здарыўся востры крызіс, і ён разбіў сабе галаву аб сцяну.

— Але...

— Віктар Канстанцінавіч зрабіў усё магчымае! — прафесар не жадаў працягу размовы. — Падрабязнасці потым.

— Куды яго? — спытаў дацэнт, які ішоў наперадзе.

— Кладзіце на ложак! Я вазьму сакваяж — Валерыю Іванавічу можа спатрэбіцца дапамога.

Электрык пакасіўся на павязку, аднак нічога казаць не стаў.

Перад радыёрубкай сабраліся некалькі чалавек. Рагін спрабаваў пераканаць Грабеню ў тым, што ніякіх чарцей няма, і прасіў адчыніць дзверы. Радыст маўчаў, затое грукат стаяў страшны.

— Не атрымліваецца...

Казанцаў рашуча адсунуў электрыка і забарабаніў па дзвярах кулаком.

— Спадар Грабеня, неадкладна спыніце гэта бязладдзе і адчыніце дзверы!.. Вы мяне чуеце? — адказу не было. А вось грукат узмацніўся шматкроць. — Ламіце, пакуль ён усё там не разнёс!

Рагін і Кныш, разбегшыся, урэзаліся ў дзверы. Удар атрымаўся моцным, аднак палатно вытрымала.

— Яшчэ! — новы ўдар. Дзверы затрашчалі, але не паддаліся. — Мацней, чорт пабяры!

З трэцяга разу замок не вытрымаў. Палярнікі хлынулі ўнутр радыёрубкі.

— Не падыходзьце! — радыст размахваў нажом. За яго спінай патрэсквала. Смярдзела дымам.

— Што вы сабе дазваляеце? — чаша цярпення Казанцава была перапоўнена. — Зглуздзілі?

— Зарэжу! — Грабеня з такім азвярэннем паласаваў нажом паветра, што ніхто не адважыўся наблізіцца да яго. Яго рукі дрыжалі, а на ілбе выступіў пот.

— Перастаць!

— Сатане не атрымаць маю душу!

— Ды вы ж п’яны! Гэта абуральна! — кулакі прафесара сціснуліся, і ён ступіў да радыста. Грабеня зароў, як паранены звер, і скокнуў на Казанцава.

Медзелец адштурхнуў прафесара і прыняў удар на сябе.

V

Адразу некалькі чалавек кінуліся на радыста. Грабеня замарудзіў і абрынуўся пад цяжарам цел, што наваліліся на яго.

— Рукі трымайце! — крыкнуў Казанцаў.

У радыста не было ніякіх шансаў. Яго перавярнулі на жывот, заламалі рукі за спіну і, адабраўшы нож, звязалі правадамі.

— Патрывайце, Яўген Святаслававіч! — лекар пасадзіў дацэнта на крэсла і асцярожна зняў куртку, пасля чаго заняўся ранай. — Варушыць пальцамі можаце?

— Так, — Медзелец паморшчыўся. — Толькі балюча вельмі!

— Вам пашанцавала, што на вас была тоўстая куртка, а ўдар прыйшоўся мімаходзь! — Кабуш хутка і спрытна наклаў бінтавую павязку. — Выпіце, вам трэба супакоіцца!.. Вось так, добра!

— Як ён?

— Рана лёгкая, але некалькі дзён Яўген Святаслававіч не зможа паўнавартасна карыстацца рукой. — Кабуш накінуў перавязь на шыю Медзельца. Казанцаў з палёгкай выдыхнуў. — Яму патрэбны поўны спакой!

— А што з гэтым?

Радыст працягваў вырывацца, абсыпаючы таварышаў праклёнамі. Словы «чэрці» і «пекла» гучалі лездь не ў кожным сказе.

— Падазраю псіхоз з тымі ж сімптомамі, што і ў Едуса, але дакладней змагу сказаць толькі пасля агляду і апытання.

— Наўрад ці ў такім стане ён дасць вам агледзець сябе, Віктар Канстанцінавіч, не кажучы ўжо пра апытанне.

— Трымайце мацней, я зраблю яму ін’екцыю заспакаяльнага! — радыст затузаўся мацней, але вырвацца яму не дазволілі.

— Другі выпадак вар’яцтва за гадзіну. Гэта ні ў якія вароты не лезе! — Казанцаў быў злы. — Зачыніце яго ў першым тэхнічным модулі!

Грабеню павялі.

— Кіраўніцтву гэта не спадабаецца!.. Я хачу, каб усе сабраліся ў кают-кампаніі праз трыццаць хвілін!.. Аляксандр Мікалаевіч, калі ласка, затрымайцеся!.. Дазвольце пацікавіцца, дзе вы ўзялі плашч-палатку?

Медзелец ускінуў брыво — пытанне здалося яму неістотным.

— На складзе ў левым крыле.

— Зрабіце ласку, праводзьце нас!

Склад не меў ніякага дачынення да акадэмічнай навукі — ад падлогі да столі ён быў застаўлены пафарбаванымі ў зялёны колер скрынямі з армейскай маркіроўкай.

Дацэнт не змог стрымаць вокліч здзіўлення — акрамя амуніцыі і рыштунку тут захоўвалася зброя і боепрыпасы.

— А што вы тут рабілі?

— Працягваў праводку, — без паўзы адказаў электрык. Погляд Казанцава ён вытрымаў спакойна.

— Ну так, што ж яшчэ? — цікавасць прафесара неяк адразу аслабела.

— «Полюс недаступнасці» ўсё менш паходзіць на навуковы аб’ект. Вы не зна ходзіце, Глеб Міхайлавіч?

— У вашых словах ёсць рацыя, калега. Як толькі скончыцца бура, я неадкладна звяжуся з кіраўніцтвам і запатрабую тлумачэнняў!

— Калі атрымаецца звязацца.

— Чорт! — прафесар ляпнуў сябе па ілбе. — Усё нервы!.. Яўген Святаслававіч адпраўляйцеся ў радыёрубку і ацаніце маштаб шкоды... Аляксандр Мікалаевіч папрашу нікога не пускаць унутр. Я схаджу па ключ.

Падлога радыёрубкі была літаральна абсыпана абломкамі. Пастараўся не толькі Грабеня, але і палярнікі. Медзельцу хапіла чвэрці гадзіны, каб ва ўсім разабрацца.

— Ну што? — Казанцаў нібы пастарэў на некалькі гадоў.

— Усё, што мы прывезлі з сабой, цалкам знішчана. Станцыйны перадатчык пацярпеў менш, але я не ўпэўнены, што змагу адрамантаваць яго!

— Яўген Святаслававіч, пастарайцеся — вельмі трэба!

— Разумею і зраблю ўсё магчымае!

— Вялікі дзякуй! Я пакуль пагутару з людзьмі — лепш самыя дрэнныя навіны, чым поўная іх адсутнасць. Паспрабую пераканаць персанал захоўваць спакой... Прышлю вам Судзерава.

Працаваць адной рукой было нязручна, аднак дацэнт неяк прыстасаваўся. У тры рукі праца пайшла хутчэй, хоць і не ў такім тэмпе, які планаваў Медзелец.

Кныш уварваўся ў радыёрубку без груку і з парога сказаў:

— Грабеня павесіўся!

Да прыходу дацэнта радыста выцягнулі з драцяной завесы і, паклаўшы на пад­логу, накрылі памятым сцягам СССР. Кабуш быў змрочны. На ілбе Казанцава заляглі глыбокія маршчыны. Прафесар масіраваў грудзі.

— Містыка! — голас Кныша дрыжаў, а погляд быў поўны ірацыянальнага страху.


На Facebook В Твиттере В Instagram В Одноклассниках Мы Вконтакте
Подписывайтесь на наши страницы в социальных сетях.
Будьте в курсе последних книжных новинок, комментируйте, обсуждайте. Мы ждём Вас!

Похожие книги на "Полюс недаступнасці"

Книги похожие на "Полюс недаступнасці" читать онлайн или скачать бесплатно полные версии.


Понравилась книга? Оставьте Ваш комментарий, поделитесь впечатлениями или расскажите друзьям

Все книги автора Сяргей Белаяр

Сяргей Белаяр - все книги автора в одном месте на сайте онлайн библиотеки LibFox.

Уважаемый посетитель, Вы зашли на сайт как незарегистрированный пользователь.
Мы рекомендуем Вам зарегистрироваться либо войти на сайт под своим именем.

Отзывы о "Сяргей Белаяр - Полюс недаступнасці"

Отзывы читателей о книге "Полюс недаступнасці", комментарии и мнения людей о произведении.

А что Вы думаете о книге? Оставьте Ваш отзыв.