Joanna Chmielewska - Wszystko czerwone / Всё красное

• Название: Wszystko czerwone / Всё красное
• Автор: Joanna Chmielewska
• Издательство: АСТ; Восток-Запад
• Жанр: Иронический детектив
• Год: 2008
• ISBN: 978-5-17-051115-0

Билингва. Польский язык с Иоанной Хмелевской. Метод чтения Ильи Франка.

В книге предлагается произведение Иоанны Хмелевской "Все красное", адаптированное (без упрощения текста оригинала) по методу Ильи Франка Уникальность метода заключается в том, что запоминание слов и выражений происходит за счет их повторяемости, без заучивания и необходимости использовать словарь. Пособие способствует эффективному освоению языка, может служить дополнением к учебной программе. Предназначено для студентов, для изучающих польский язык самостоятельно, а также для всех интересующихся польской культурой.

---

Hipnotycznie wpatrzona w trójkę, usiłowałam przypomnieć sobie, ile czasu oglądałam scenę na progu kuchni. Trzy minuty? Może… Tkwiła we mnie głęboka, choć nie bardzo uzasadniona pewność, iż tajemniczą osobą w przedpokoju był zabójca Edka. Nie miałam pojęcia, co tam robił, ale panujące ciemności, ostrożność jego ruchów, to wymknięcie się nieznaczne i bez hałasu tamtymi drzwiami wręcz zmuszały do nabrania w stosunku do niego podejrzeń. Mogła to być, oczywiście, jakaś osoba zupełnie niewinna, która zostawiła coś w przedpokoju, może torbę, może szukała czegoś w kieszeni płaszcza… Nie, płaszcza nikt nie miał, raczej torbę… Ale, moim zdaniem, powinien to być morderca…

Upór w kwestii wyłapywania dwunastki (упорство в вопросе вылавливания двенадцати; upór — упорство, настойчивость) doprowadził nas niemal do ruiny (довел нас почти ро разорения) oraz do tego (а также до того), że najbliższego wagonu ostatniego pociągu do Allerød (что в последний вагон ближайшего поезда в Аллеред) dopadliśmy w ostatniej chwili (мы вбежали в последний момент; dopaść — настигнуть). Wysiadając na stacji (выходя на станции), natknęliśmy się na Alicję i Zosię (мы наткнулись на Алицию и Зосю), które jechały w następnym wagonie (которые ехали в следующем вагоне) i które, jak się okazało (и которые, как оказалось), natknęły się z kolei na naszych dawnych dobroczyńców (в свою очередь, наткнулись на наших давних благодетелей), niegdyś mieszkaniodawców (у которых мы когда-то жили; mieszkanie — квартира), i zostały przez nich zaproszone na kolację (и были ими приглашены на ужин). Sensacyjne morderstwo (сенсационное убийство), popełnione pod lampą w Allerød (совершенное под лампой в Аллеред), sprawiło (стало причиной того; sprawić — причинить, вызвать), że stanowiły towarzystwo szczególnie atrakcyjne (что они = благодетели явились для нас особенно = очень привлекательной компанией; towarzystwo – компания, общество).

Upór w kwestii wyłapywania dwunastki doprowadził nas niemal do ruiny oraz do tego, że najbliższego wagonu ostatniego pociągu do Allerød dopadliśmy w ostatniej chwili. Wysiadając na stacji, natknęliśmy się na Alicję i Zosię, które jechały w następnym wagonie i które, jak się okazało, natknęły się z kolei na naszych dawnych dobroczyńców, niegdyś mieszkaniodawców, i zostały przez nich zaproszone na kolację. Sensacyjne morderstwo, popełnione pod lampą w Allerød, sprawiło, że stanowiły towarzystwo szczególnie atrakcyjne.

— I po co myśmy się tak spieszyli (и зачем мы так спешили; spieszyć — спешить, торопиться)? — powiedział Paweł z pretensją (сказал Павел с обидой = недовольно). — Myślałem (я думал), że już dawno czekasz (что ты уже давно ждешь) i tupiesz ze zdenerwowania (и топаешь от волнения; tupać — топать).

— Zamierzaliście się nie spieszyć (вы собирались намеревались не торопиться) i potem iść te dwadzieścia kilometrów piechotą (и потом идти эти двадцать километров пешком) czy nocować na dworcu (или ночевать на вокзале)? — zaciekawiła się Alicja (поинтересовалась Алиция).

— Oczywiście (разумеется) — powiedziała Zosia zgryźliwie (желчно сказала Зося). — On nigdy się nie spieszy (он никогда не торопится) i potem okazuje się (и потом оказывается), że mu przeszkodziła siła wyższa (что ему помешали высшие силы = форс-мажор).

— Ojej, jaka znowu siła wyższa (о-ей-ей, какие там еще высшие силы)! — obraził się Paweł (обиделся Павел). — Że się tam raz zdarzyło (подумаешь, раз случилось) …

— Nie raz (не раз), tylko co najmniej dwadzieścia razy (только/а по крайней мере двадцать раз)!

— I po co myśmy się tak spieszyli? — powiedział Paweł z pretensją. — Myślałem, że już dawno czekasz i tupiesz ze zdenerwowania.

— Zamierzaliście się nie spieszyć i potem iść te dwadzieścia kilometrów piechotą czy nocować na dworcu? — zaciekawiła się Alicja.

— Oczywiście — powiedziała Zosia zgryźliwie. — On nigdy się nie spieszy i potem okazuje się, że mu przeszkodziła siła wyższa.

— Ojej, jaka znowu siła wyższa! — obraził się Paweł. — Że się tam raz zdarzyło…

— Nie raz, tylko co najmniej dwadzieścia razy!

Obie z Alicją zostawiłyśmy ich (мы обе/вдвоем с Алицией оставили/покинули их), żeby swoje spory rodzinne (чтобы свои семейные споры) załatwiali w cztery oczy (они улаживали в четыре глаза), i poszłyśmy do przodu (и пошли вперед). Zosia wydawała się (Зося казалась) jakaś dziwnie rozdrażniona i zdenerwowana (как-то странно раздражена и встревожена). Dowiedziałam się od Alicji poufnie (я узнала от Алиции по секрету; ufać — доверять), że popełniła straszliwe faux pas (что совершила жуткую ошибку: «ложный шаг» /франц./). Bardzo skrytykowała jakiś okropny porcelanowy pagaj (она ужасно раскритиковала какое-то ужасное фарфоровое весло) na wystawie w Illum (на выставке в Иллум), uczyniła to w obliczu naszych dobroczyńców (совершила это в присутствии наших добродетелей), u których kiedyś mieszkałyśmy (у которых мы когда-то жили), już po spotkaniu ich (уже после встречи с ними), po czym okazało się (после чего оказалось), że identyczny pagaj zdobi ich apartament (что идентичное весло украшает их апартаменты). Usiłując naprawić gafę (стараясь исправить оплошность), pochwaliła z kolei coś (она, в свою очередь, похвалила что-то), co w ich oczach uchodziło za dno szmiry (что в их глазах считалось за дно = край безвкусицы) i przynosiło wstyd domowi (и приносило дому стыд). Innymi słowy (другими словами = иначе говоря), miała strasznego pecha (ей страшно не везло; pech — невезуха) i wykazała się fatalnym gustem (и показала фатальный вкус; wykazać się — показать, проявить). Chichocząc Alicja dodała (хохоча, Алиция добавила), że Zosia sama była jedyną osobą, która się tym w ogóle przejęła (что Зося сама вообще была единственным человеком, которая приняла это близко к сердцу). Teraz prawdopodobnie drugą osobą będzie Paweł (сейчас, вероятно, вторым человеком будет Павел).

Obie z Alicją zostawiłyśmy ich, żeby swoje spory rodzinne załatwiali w cztery oczy, i poszłyśmy do przodu. Zosia wydawał się jakaś dziwnie rozdrażniona i zdenerwowana. Dowiedziałam się od Alicji poufnie, że popełniła straszliwe faux pas. Bardzo skrytykowała jakiś okropny porcelanowy pagaj na wystawie w Illum, uczyniła to w obliczu naszych dobroczyńców, u których kiedyś mieszkałyśmy, już po spotkaniu ich, po czym okazało się, że identyczny pagaj zdobi ich apartament. Usiłując naprawić gafę, pochwaliła z kolei coś, co w ich oczach uchodziło za dno szmiry i przynosiło wstyd domowi. Innymi słowy, miała strasznego pecha i wykazała się fatalnym gustem. Chichocząc Alicja dodała, że Zosia sama była jedyną osobą, która się tym w ogóle przejęła. Teraz prawdopodobnie drugą osobą będzie Paweł.

— Mamy dla ciebie niespodziankę (у нас для тебя сюрприз) — powiadomiłam ją z kolei (в свою очередь, сообщила ей я).

— Jaką niespodziankę (какой /еще/ сюрприз)?

— Czeka w domu (он ждет дома). Zosia ci nic nie mówiła (Зося тебе ничего не говорила)?

— Nie, nic (нет, ничего). Coście, na litość boską, wymyśliły (Господи, что вы там придумали)?

— Jak dojdziesz, to zobaczysz (как/когда дойдешь, тогда увидишь). Możliwe, że nawet chętnie zużyjesz (возможно, даже охотно употребишь).

Alicja przyśpieszyła kroku (Алиция прибавила шаг). Zosia z Pawłem zostali daleko w tyle (Зося с Павлом остались далеко позади). Skręciłyśmy na ścieżkę do furtki (мы свернули на тропинку к калитке).

— Mamy dla ciebie niespodziankę — powiadomiłam ją z kolei.

— Jaką niespodziankę?

— Czeka w domu. Zosia ci nic nie mówiła?

— Nie, nic. Coście, na litość boską, wymyśliły?

— Jak dojdziesz, to zobaczysz. Możliwe, że nawet chętnie zużyjesz.

Alicja przyśpieszyła kroku. Zosia z Pawłem zostali daleko w tyle. Skręciłyśmy na ścieżkę do furtki.

— Elżbiety jeszcze nie ma (Эльжбеты еще нет)? — zdziwiła się Alicja (удивилась Алиция).

— Wszędzie ciemno (везде темно)!

— Może jest w łazience (может, она в ванной). Światła z łazienki nie widać (света в ванной не видать). Albo już śpi (или она уже спит).

— Skąd (откуда = где там), ona późno chodzi spać (она поздно ходит = ложится спать) …

Wyjęłam z torebki klucz (я вытащила из сумочки ключ), bo Alicja nie mogła znaleźć swojego (так как Алиция не могла найти своего), i otworzyłam drzwi (и открыла дверь).

— Elżbiety jeszcze nie ma? — zdziwiła się Alicja.

— Wszędzie ciemno!

— Może jest w łazience. Światła z łazienki nie widać. Albo już śpi.

— Skąd, ona późno chodzi spać…

Wyjęłam z torebki klucz, bo Alicja nie mogła znaleźć swojego, i otworzyłam drzwi.

— Gdzież on się mógł podziać (куда он мог подеваться), zawsze go trzymam tu w przegródce (я всегда его держала тут в перегородке = в карманчике) … — mamrotała, wchodząc za mną (бормотала она, входя за мной) i zapalając światło w przedpokoju (и включая свет в прихожей). — O, jest Elżbieta (о, есть Эльжбета)! Dlaczego siedzisz po ciemku (почему ты сидишь в темноте)? Gdzie ta niespodzianka (где этот сюрприз)?

Nie ruszając się z przedpokoju (не двигаясь = не выходя из прихожей), stała przed komódką z lustrem (она стояла перед комодом с зеркалом) i gmerała dalej w torebce (и дальше рылась = продолжала рыться в сумочке). Weszłam do pokoju (я вошла в комнату) i zapaliłam światło (и включила свет), trafiając przypadkiem na kontakt (случайно попав на выключатель) przynależny do lampy nad długim stołem (принадлежавший лампе над длинным столом; przynależeć — принадлежать).

— Gdzież on się mógł podziać, zawsze go trzymam tu w przegródce… — mamrotała, wchodząc za mną i zapalając światło w przedpokoju. — O, jest Elżbieta! Dlaczego siedzisz po ciemku? Gdzie ta niespodzianka?

Nie ruszając się z przedpokoju, stała przed komódką z lustrem i gmerała dalej w torebce. Weszłam do pokoju i zapaliłam światło, trafiając przypadkiem na kontakt przynależny do lampy nad długim stołem.

Odpowiedzi na pytanie Alicji nie było (ответа на вопрос Алиции не было) i nie zdziwiło mnie to (и меня это не удивило). Też nic nie mówiłam (я тоже ничего не говорила). Wrosłam w podłogę (я вросла в пол) na progu pokoju (на пороге комнаты), czując, że głos i siły odzyskam (чувствуя, что голос и силы ко мне вернутся; odzyskać — получать обратно, обретать вновь) dopiero po długich staraniach (только после долгих стараний). Lampa nad długim stołem świeciła jasno (лампа над длинным столом светила ясно) i od pierwszego rzutu oka widać było (и с первого взгляда было видно; rzucić oko — бросить взгляд), co się dzieje (что /там/ происходит). Zrobiło mi się jakby trochę niedobrze (мне сделалось = стало как-то немного нехорошо = не по себе).