Валентин Портных - Крестовые походы в Палестину (1095–1291). Аргументы для привлечения к участию

Все авторские права соблюдены. Напишите нам, если Вы не согласны.
Описание книги "Крестовые походы в Палестину (1095–1291). Аргументы для привлечения к участию"
Описание и краткое содержание "Крестовые походы в Палестину (1095–1291). Аргументы для привлечения к участию" читать бесплатно онлайн.
В предлагаемой книге представлено исследование, посвященное основным аргументам церковной пропаганды крестовых походов в Палестину на всем протяжении их истории. Анализируется, что в аргументации было традиционным и что со временем менялось, как различные аргументы были взаимосвязаны, а также почему в аргументации пропагандистов крестовых походов происходили те или иные изменения. Книга рассчитана как на специалистов, так и на широкий круг читателей.
225
Комментарий по поводу возможной идентификации источника см.: Гумберт Романский.
226
О проповеди креста. С. 97.
227
PL. Т. 215. Col. 1500 (письмо 185): “Expansis in cruce brachiis iteratam quasi crucifigentium se nobis insinuât contumeliam, et репе penitus nullus est qui ad eius débita moveatur devotione vindictam”.
228
PL. T. 215. Col. 1500 (письмо 185): “Transfigitur lancea latus eius, manus et pedes clavis crudelibus configuntur, et neminis fere pectus compassio crudelitatis tante transverberat ut mortem sibi retributurus, quam tribuit illi pro ipso, in adiutorium eius exsurgat”.
229
Les registres d’Urbain IV (1261–1264). Документ 672.
230
Rousset P. Les origines et les caractères. P. 71–72.
231
Becker A. Papst Urban II (1088–1099). Teil 2. Stuttgart, 1988. S. 400Щ01.
232
Vôlkl M. Muslime-Màrtyrer-Militia Christi. S. 83.
233
Fulcheri Carnotensis Historia Hierosolymitana. P. 134.
234
William of Malmesbury. Gesta Regum Anglorum. P. 602.
235
Заборов М. А. Крестовые походы в документах и материалах. С. 53; The Historia Ihero-solimitana of Robert the Monk. R 7.
236
Ekkehardi Uraugiensis Hierosolymita. P. 11: “De militie vel expedionis causa, que tempori-bus nostris, non tam humanitus quam divinitus ordinata est, Hierosolymam ex omnibus репе mundi, sed maxime Occidentalium regnorum partibus”.
237
Fulcheri Camotensis Historia Hierosolymitana. P. 117.
238
The Historia Ierosolimitana of Baldric of Bourgueil. P 3.
239
Guibert de Nogent. Dei Gesta per Francos. P 88.
240
Ibid. P 86.
241
The Historia Iherosolimitana of Robert the Monk. P 723.
242
Ibid. P 79.
243
Historia Peregrinorum. P. 124.
244
Gunther von Pairis. Hystoria Constantinopolitana. S. 111: “Verbum mihi ad vos, domini mei et fratres mei, verbum mihi ad vos, non meum utique, sed Christi. Christus ipse verborum auctor est, ego fragile instrumentum. Christus vos hodie per os meum suis alloquitur verbis, suas vobis déplorât iniurias”.
245
PL. T. 215. Col. 1500 (год 11, письмо 185).
246
Epistolae saeculi XIII. Bd. 1. P. 149 (Гонорий III. Письмо 220).
247
Thesaurus novus anecdotorum / Ed. E. Martene, U. Durand. Tomus II. Paris, 1717. Письмо 402. P. 422.
248
Гумберт Романский. О проповеди креста. С. 87.
249
Там же. С. 110; латинский вариант: “Posset siquidem in momento Dominus omnia vindi-care, sed ut habeat occasionem gloriose remunerandi, vult probare fideles suos, et scire, quos tangit ignominia sibi illata, et dicit: Quis consurget mihi [Ps. 93:16], hoc est ad honorem meum, adversus malignantes, ad vindicandum scilicet contumeliam ab eis mihi factam?”.
250
Villey M. La croisade. P. 118.
251
Purkis W Crusading Spirituality in the Holy Land and Iberia c. 1095-c. 1187. Woodbridge, Rochester, 2008. P. 22–27, 30–47.
252
Bysted A. Crusading Ideology and Imitatio Christi. P. 130; Bysted A. The Crusade Indulgence. P.218.
253
Bysted A. Crusading Ideology and Imitatio Christi. P. 131.
254
Vôlkl M. Muslime-Martyrer-Militia Christi. S. 70.
255
The Historia Iherosolimitana of Robert the Monk. P. 7–8.
256
Purkis W Crusading Spirituality. P. 32.
257
The Historia Ierosolimitana of Baldric of Bourgueil. P. 10.
258
Деяния франков и прочих иерусалимцев. Перевод на русский язык и комментарий / Изд. подгот. Т. Г. Мякин, Г. Г. Пиков, В. Л. Портных. Новосибирск, 2010. С. 148; Gesta Francorum et aliorum Hierosolyminatorum. The deeds of the Franks and the other pilgrims to Jerusalem / Ed. R. Hill. London, 1962. P. 2.
259
Деяния франков. С. 148; Gesta Francorum. P. 2.
260
Ekkehardi Uraugiensis Hierosolymita. P. 34.
261
The Historia Iherosolimitana of Robert the Monk. P. 6.
262
Alain de Lille. Sermo de cruce Domini. P. 281.
263
Bysted A. The Crusade Indulgence. P. 217, 231.
264
Chronica magistri Rogeri de Houedene. P. 165–166.
265
PL. T. 214. Col. 374 (год 1, письмо 397).
266
PL. Т. 214. Col. 380 (год 1, письмо 404).
267
PL. Т. 214. Col. 385 (год 1, письмо 407).
268
PL. Т. 214. Col. 833 (год 2, письмо 271): “[Deus] qui clamat etiam per se ipsum, et dicit: Si quis vultpost me venire abneget semetipsum, et tollat crucem suam, et sequatur me (Matth. XVI, 24)”.
269
PL. T. 216. Col. 817 (Год 16. Письмо 28): “qui clamat etiam per seipsum, et dicit: Si quis vult venire post me, abneget semetipsum, et tollat crucem suam, et sequatur me. Ac si diceret manifestius: Qui vult me subsequi ad coronam, me quoque subsequatur ad pugnam, que nunc ad probationem proponitur universis”.
270
Epistolae saeculi XIII. Bd. LP. 10 (Гонорий III. Письмо 12): “Properare igitur necesse est ad tante felicitatis bravium, et tollat fidelis quilibet crucem suam et sequatur vexillum glorie summi regis, nec excuset se aliquis a servitio Iesu Christi qui vult regnare cum ipso, quin potius abneget semetipsum et exeat de terra et cognatione sua, in manu illius dimittens omnia, qui contulit universa”.
271
Ordinatio de predicatione crucis in Anglia. P. 21.
272
Ibid. P. 21: «Si ergo aliquis nostrum sit tabs, qui propter regnum Anglie vel Gallie temporale vellet sumere crucem, coniuro eum per aspersionem sanguinis Ihesu Christi, quod ipse sumat crucem pro regno celorum, quod est etemum et infinitum melius».
273
Гумберт Романский. О проповеди креста. С. 97.
274
Возможно, Гумберт ошибся, имея в виду Мк. 8:34 (там имеется практически идентичная цитата). Номер главы в латинском тексте – «8».
275
Гумберт Романский. О проповеди креста. С. 101.
276
Schwerin U. Die Aufrufe derPâpste. S. 43.
277
Ibid. S. 63, 97, 105.
278
Cramer V Kreuzpredigt und Kreuzugsgedanke. S. 195.
279
VilleyM. La croisade. P. 117–118.
280
Bernard von Clairvaux. Sâmtliche Werke. P. 436.
281
Cole P. J. The Preaching of the Crusades. P. 105, 134, 197; Flori J. Prêcher la croisade (XIe – XIIIe siècle). P. 233, 267, 271, 284, 331–332, 385.
282
Balduinus Carnotensis. Epistola 98. Col. 307: “Iuxta publicam iuris civilis observantiam, rei proditionis apud Filium Dei erimus, si in terram, quam ex patris etema donatione, et matris hereditaria successione obtinet, gens apostata violenter irruat, populusque redemptus ab eo se ad tuitionem hereditatis Dominice non apponaf’.
283
Henricus de Castro Marsiaco. De peregrinante civitate Dei. Col. 355: “Fideles siquidem milites suum regem sequentur, pro suo se rege hostibus incunctanter obiicient, malentes pro eo fortiter occumbere, quam segniter fugiendo vitam sibi conferre, ignominiam suo régi inferre. Si sic pro rege mortali actitant Christiani, quanto fideliores esse debent celesti et immortali?”.
284
Historia Peregrinorum. P. 123: “Et quid erit, si vestrum quispiam dominum suum terrenum videat exterminii sive exheredationis iniuria molestari? Certe pro illo arma non sumere turpe ducitis et probrosum. Quanto magis omnes unius capitis membra Christi scilicet ei debemus totum, quod sumus, quod vivimus, quod habemus et de plenitudine eius accepimus omnes”.
285
PL. T. 214. Col. 310 (год 1, письмо 336): “Quisquis igitur in tante necessitatis articulo suum negaverit obsequium Iesu Christo, cum ante tribunal eius astiterit iudicandus, quid ad suam excusationem ei poterit respondere?”.
286
PL. T. 214. Col. 308 (год 1, письмо 336).
287
PL. T. 214. Col. 809–810 (год 2, письмо 251).
288
PL. T. 214. Col. 833 (год 2, письмо 271): “Potestis enim et debetis considerare vobiscum quod si rex aliquis temporalis in captivitatem forsitan deveniret, nisi vassalli eius pro liberatione regia non solum rex exponerent sed personas, nonne cum restitueretur pristine libertati et acciperet tempus iustitiam iudicandi, proditores eos regios et quasi persidos et infidèles damnabiles iudicaret, excogitaret mortis hactenus inexcogitata tormenta quibus malos male perderet, et in eorum bona fideles aliquos subrogaret? Nonne similiter Dominus Iesus Christus Rex regum et Dominus dominantium, qui corpus et animam vobis contulit, qui vos sanguine pretioso redemit, de ingratitudinis vitio et velut infidelitatis crimine vos damnabit, si ei eiecto de terra quam pretio sui sanguinis comparavit, et quasi captivo in salutifere crucis ligno detento, neglexeritis subvenire?”.
289
PL. Т. 215. Col. 1500 (год 11, письмо 185).
290
PL. Т. 215. Col. 1501 (год 11, письмо 185): “Heu famulos indevotos, qui cum сей ас terre Dominus ad recuperandum proprium patrimonium, non suis, sed eorum culpis amissum, adiuto-rium implorât ipsorum, non solum illud impendere damnabiliter sibi renuunt, verum etiam in se ipsos hostiliter arma convertunt!”.
Подписывайтесь на наши страницы в социальных сетях.
Будьте в курсе последних книжных новинок, комментируйте, обсуждайте. Мы ждём Вас!
Похожие книги на "Крестовые походы в Палестину (1095–1291). Аргументы для привлечения к участию"
Книги похожие на "Крестовые походы в Палестину (1095–1291). Аргументы для привлечения к участию" читать онлайн или скачать бесплатно полные версии.
Мы рекомендуем Вам зарегистрироваться либо войти на сайт под своим именем.
Отзывы о "Валентин Портных - Крестовые походы в Палестину (1095–1291). Аргументы для привлечения к участию"
Отзывы читателей о книге "Крестовые походы в Палестину (1095–1291). Аргументы для привлечения к участию", комментарии и мнения людей о произведении.